پرده خوانی

1: (بالای سر او می رود و گوشش را به سختی می پیچاند به این امید که مستی از سرش بپرد) این جا که

ما نشسته ایم، اینجا که ما نشسته ایم، این جا که امروز من نشسته ام

و فردا تو می نشینی، جایگاه محمد بن عبدالله است.

کسی که مردم او را رسول الله می دانند و پیامبری اش را باور دارند.

در میان این مردم هستند کسانی که محمد را درک کرده اند،

حرف هایش را شنیده اند و زندگی ساده و حکومت بی پیرایه اش را دیده اند.

تا وقتی که مردم، چنان شخصیت و حکومتی را در ذهن دارند، حکومت ما را بر نمی تابند.

یا ما باید مثل محمد زندگی کنیم، که چه نیازی به این جا نشستن داریم؟!

زندگی شبیه مردم عادی و سهم بردن به اندازه همگان،

که نیازی به این همه دغدغه و مصیبت و بگیر و ببند ندارد.

2: (که از درد کبود شده) اگر گوشم را رها کنید هم می شنوم.

1: در شنیدنت شک ندارم، در فهمیدنت شک دارم.

2: (با درماندگی) قول می دهم که بفهمم.

1: (گوش او را رها می کند و او بر زمین ولو می شود) اگر به واقع تا این جای حرفم را فهمیده ای،

بگو شق دوم چیست؟ گفتم: یا باید شبیه محمد زندگی و حکومت کنیم یا این که؟(منتظر جواب)

2: خودتان بفرمایید.

1: یا اینکه محمد را از آسمان به زمین بیاوریم و تعریف مردم را از او دگرگون کنیم. (مآیوس)

.........................................

1: معاویه

2: یزید

لعنت الله علیهما

* کرشمه خسروانی یا مخالف بیداد به طرز همایونی/سید مهدی شجاعی